so far so good

hallo allemaal,
Ik kan nu gewoon hier op internet. Luxe he,
Even een verslagje van de reis tot nu toe.
De vliegreis verliep niet helemaal volgens plan. Binnengekomen in de laatste wachtruimte na de check werd ons medegedeeld dat het vliegtuig voorlopig nog niet klaar was voor vertrek. Er waren wat technische problemen die verholpen moesten worden. We zagen heren in fluoriserende gele jasjes af en aan lopen en achter het vliegtuig verdwijnen. De grondstewardes kwam met lege schone bekertjes informeren of er passagiers waren die dringend behoefte hadden aan een bekertje water. Het zou dus nog wel even gaan duren. We mochten de wachtruimte niet uit want dan zou de vluchthaven de grootste moeite hebben om al die driehonderd reizigers weer bij elkaar te "drijven". Niet zo opwekkend als je op het punt staat een wereldreis te maken met een lichte vliegangst. Ach, je was nu eenmaal op weg dus doorgaan is het enige wat je te doen staat. Na anderhalf uur wachten werd iedereen verzocht het vliegtuig in te gaan. Spannend ... Ik had een stoel aan het gangpad gevraagd. Naast wie zou ik de komende 12 spannende uren zitten? Het waren gelukkig twee vriendelijke dames, samen opweg naar indonesie. Ik gaf meteen aan dat zij mij ten allentijde mochten storen om naar de wc te gaan of even een "ommetje" te maken, ik had immers ook snel last van dikke benen en moest echt regelmatig even lopen. Ze waren erg blij met mijn opmerking maar hebben de mogelijkheid niet eens zo vak gebruikt. Het wachten was op de technische man die nog steeds bezig was met een lange ladder en een soort van lijmpistool. Hij probeerde iets te repareren aan de rechtervleugel. Bah, ik had eigenlijk geen zin meer in die vliegreis. Na nog een half uur kwam hij van de ladder en reed weg in zo'n bestelwagentje. De motoren werden gestart. Daar gingen we dan. De stewardessenpraatjes over veiligheidshandelingen tijdens een crasch werden nu uitgelegd via het tv-scherm in de stoel voor je. Fasten seatbelts en up we go!!!!
Zoals verwacht duurde de reis lang en nog langer. Het grootste deel van de reis wordt je geacht in het donker te zitten en liefst zo min mogelijk te bewegen. Het blijft afzien. Alles ging goed en we landden twee uur te laat op Kuala Lumpur. Mijn aansluiting met het volgende vliegtuig richting Melbourne kwam niet in gevaar want daar zat van oorsprong 4 uur tussen. Voordeel van het oponthoud was dat ik nu nog maar twee uurtjes hoefde te wachten. Scheiterig als ik ben om te laat te komen ging ik toch maar direkt naar de juiste gat en wachtte daar tot het tijd was om in te checken. Ik moet er niet aan denken dat ik daar perongeluk het vliegtuig mis en nog een dag moet doorbrengen.
Het tweede deel van de reis ging makkelijker. We vlogen bijna allen in het licht en konde makkelijker een beetje rondlopen. Na de landing ben ik op zoek gegaan naar het hotel. Ik heb daar mijn ouders gebeld dat ik veilig geland ben en dat ik morgen op tijd in de bus zal zitten. Om twaalf uur 's middags zullen we elkaar treffen op de bushalte in Horham. Het was een leuke bus-trein-busreis daar naartoe. Mensen waren allervriendelijkst en ik kon lekker van de omgeving genieten. Mooi weer, blauwe lucht en relaxte mensen om mij heen.
Het was zo leuk om mijn ouders weer te zien. Je beseft even hoe ver weg je van elkaar woont. Na een lunch in een lunchroom te Horsham reden we in de auto terug naar het huis op de Brimpaen-Laharum road. Ik voelde me er direkt weer thuis.
We doen alles hier lekker easy going. De dag begint met het roepen van de koockaburra, het maken van koffie, de houtkachel aanmaken en genieten van de vogels die op het voer op de voertafel afkomen. Vooral die rode papegaaiachtigen zijn mooi om naar te kijken. Samen met mijn vader heb ik een middagje staan timmeren en zagen. Er moet een overdekt moestuintje op stahoogte gecreeerd worden. Ik heb even geoefend in de four-wheel-drive maar dat vond ik best lastig. Niet allen het links rijden maar vooral het leren rijden met een automatische versnelling en direkt afgestelde rem. Hierbij dus ook...fasten seatbelts. Ik ben gisteren gaan paardrijden bij de manege waar we vorige keer ook gereden hebben. Het was leuk. Ik zat op Zack, een lief voorwaarts groot en sterk paard. Hij deed alles wat je hem vroeg maar was een beetje sjagrijnig tegen de anderen. Onderweg zag ik drie wallabys. Ze bleven naar de paarden zitten kijken op een afstand van ong 8 meter.
Vandaag houden we een rustdag. Mijn moeder is een tijdje geleden door haar rug gegaan en ze loopt met karretje van de kringloop of een zelf gemaakte wandelstok. Ze heeft veel pijn en kan niet veel ondernemen. We wachten af, misschien toch even naar de dokter.
Morgen gaan we op bezoek bij vrienden. Daarover morgen verslag.\
Allemaal de groetjes en tot schrijfs. xxxxKarin